MUTLU BİR PAZAR SABAHI

Güneşli bir pazar sabahı rahatsız bir bilgisayar koltuğundan hepinize iyi günler.
Pazar sabahları güzel mi olur, mesela bugün hava güneşli, ben güneşli havaları sevmiyorum, yoksa havalar sıradan insanlara mı güzel? yok yok yok bir insan bu kadar bencil olamaz değil mi...

Sadece yağmurlu havalar daha anlamlı daha duygu yüklü gibi, sanki geçmişimizde yağmurlu havalara dair daha güzel hatıralar var, mesela çok güzel güneşli bir havada başımıza gelen kötü bir olayı sadece olayla hatırlarız, ama yağmurlu bir havada başımıza istemediğimiz bir olay gelse, sevgilimizden ayrılsak yağmurlu bir havada tam ıslanırken mesela, yapacağımız geyik şu olur "yağmurlu bir hava idi, o yağmurdan daha sertti" falan filan yağmurun bu güzelliği varken hatırlatma hatırlanma ihtimali varken güneşi sevmemekte haksız mıyım sayın okuyanlar?

"Yağmur Altında Öpüşmek

hava kararmıştı
yağmur yağıyordu
dudakları sımsıcaktı
elleri üşüyordu
bir öptüm
bir daha öptüm
kimseler görmedi öpüştüğümüzü
yağmurdan başka
iki gözüm çıksın
şimdi ne zaman yağmur yağsa
utanıyorum… 

Ümit Yaşar Oğuzcan

Güzel bir şiir Yağmur şiiri yazımı sonlandırıyorum, kendinize dikkat edin.

ben yine yazıyorum, o hiçbir zaman okumayacak.

uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımla buluştum bugün, gider yemeğimizi yer sonra da iki bira açıp eski günlerden konuşup eğleniriz diyordum, olmadı. o da gelmiş selamlaşmadık bile neden bilmiyorum, yüzüme baksa gidip sarılacaktım ona sarılamadığım günlerin hatrına. merhaba dedim önce tüm muzipliğimle duymadı yoksa içime mi konuşmuştum, bilmiyorum. tek fark edebildiğim onu görünce hala elimin ayağımın birbirine dolanıyor oluşuydu. seslenmek, konuşmak istiyordum, her şeyden çok istiyordum ama yapamadım. yine söyleyemedim onu ne kadar özlediğimi de sevdiğimi de. dedim ya hissizleşmiştim, içimde sevgi adına hiçbir şey kalmadı sanıyordum, yanıldığım da pek söylenemezdi ya zaten. bütün sevgimi onun bir daha kapağını hiç açmayacağı bir kitabın içine saklayıp ona vermiştim ben. insan bir kez sever, ben bir kere sevdim çok kere kaybettim. alışkınım artık rol yapmaya. o eski hatırladığı ben gibi geldim bu sefer karşısına tekrar bana ismimle seslenişini, gülüşünü ama ona buna değil bana gülüşünü görememek öyle muazzam derecede acı veriyordu ki. konuşmaya da başlamıştık artık eskisi gibi, ben konuşuyordum, o bana gülüyordu. o gülüyordu, ben gülüyordum. ben seviyordum o... ayrıldık az önce. ben yine seviyorum, o yine bilmiyor.